مصرف عصاره چای ماچا اصل از دست دادن حافظه و نقص یادگیری در موش های آلزایمر را کاهش می دهد همچنین فعالیت بهبود یافته استیل کولین استراز را که توسط کلرید آلومینیوم القا می شود، کاهش می دهد.
پیری مغز و بیماریهای نورودژنراتیو مختلف افراد مسن، مانند خود آلزایمر، با آسیب ناشی از اکسیداسیون، اختلال در هموستاز فلزات ردوکس و التهاب مشخص میشود.
پلی فنول های موجود در چای می توانند این تغییرات را در شرایط آزمایشگاهی خنثی کنند و از این رو دارای خواص بالقوه ضد پیری و محافظت از مغز هستند، همانطور که چندین مطالعه نیز نشان داده است.
فلاونوئیدهای کاتچین در GTE وجود دارند و به عنوان اجزای فعال چای سبز تعریف می شوند و همچنین به دلیل خواص درمانی آنها هستند.
چندین مطالعه نشان داده اند که EGCG همچنین دارای چندین خاصیت ضد آتروژنیک و ضد التهابی مهم است، با مجموعه ای از اثرات محافظتی عصبی در برابر بیماری های عروق مغزی مختلف.
بسیاری از درمانهای دارویی که برای آلزایمر انجام میشود، بر اساس فرضیه کولینرژیک است، که نشان میدهد کمبود در تولید ناقل عصبی استیل کولین، آغاز AD را نشان میدهد.
برخی از پلی فنول های چای سبز که به عنوان مهارکننده های AChE و BChE گزارش شده اند، در درمان AD استفاده می شوند.
نتایج بهدستآمده از اتصال مولکولی نشان داد که پلیفنلها برهمکنشهایی را نشان میدهند و با اتصال به AChE و BChE از خود واکنش نشان میدهند.
اشکال مختلف چای، عمدتا سیاه و سبز، دارای مجموعه ای از مواد شیمیایی هستند که در درمان بیماری AD و به تعویق انداختن پیشرفت آن در یک فرد اهمیت زیادی دارند.
پلی فنول ها و کاتچین ها دو عنصر اصلی هستند که باعث جلوگیری از پیشرفت بیماری می شوند آنها اهمیت خود را در رژیم غذایی ثابت می کنند و چای را به عنوان منبعی برای درمان احتمالی بیماری AD حذف می کنند.